Fot. Klasztor św. Onufrego w Jabłecznej


   Któregoś wspaniałego poranka otrzymaliśmy od naszej cudnej zimy niezwykłe przypomnienie o jej możliwościach. Już wesoło przygotowaliśmy się na przyjęcie wiosny, już rozmowy dotyczyły Wielkiego Postu w zieleni przyrody, gdy tu - gruchnęło, sypnęło i 24 godziny wiało. Aż zawiało na dobre.
   Klasztorny potwór na czterech kołach usłużnie wyruszył ratować ludzkość, która pod naporem nieprzebranych ton kilometrów śniegu zaczęła powoli wątpić w dobroć zimy. Pług, który pewnego dnia otrzymaliśmy w darze - przydał się w stu procentach. Spełnił swą rolę i przyniósł zadowolenie oraz przywrócił potrzebny uśmiech na twarzy każdego wiernego naszej parafii, naszych znajomych i przyjaciół.
   Odśnieżone drogi połączyły wsie ze sobą, odcięte od świata znów zostały ze sobą działać zjednoczone kontaktem środków transportu po odśnieżonych drogach. Po raz kolejny - już po odśnieżeniu - każdy człowiek mógł podziwiać piękno zaśnieżonej przyrody oraz podziękować Bogu za siły do byłego już odśnieżania własnych włości. Odśnieżone wyglądają jeszcze piękniej.